HAYVANCILIK
Ekonomik değeri olan hayvanların yetiştirilmesi ve pazarlanması işlerine hayvancılık denir. Hayvancılık, özellikle yüksek ve engebeli yerler ile tarım alanlarının sınırlı olduğu bölgelerde halkın temel geçim kaynağıdır.
Hayvancılık faaliyetlerinin dağılımında, iklim ve bitki örtüsü belirleyici temel faktörlerdendir.
Küçükbaş Hayvancılık: Ülkemizin büyük bir bölümünde yaz aylarının kurak geçmesi, buna bağlı olarak otların çabuk kuruması ve arazinin engebeli olması, küçükbaş hayvancılık faaliyetlerinin gelişmesine neden olmuştur.
Ülkemizde koyun en fazla İç Anadolu Bölgesi‘nde, daha sonra Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde yetiştirilir.
Büyükbaş Hayvancılık: Ülkemizde yazları yağışlı geçen ve gür otlaklarla kaplı olan Doğu Karadeniz Bölümü ile Erzurum – Kars Bölümü‘nde sığır yetiştiriciliği gelişmiştir.
Kümes Hayvancılığı: Kırsal alanlarda yaygın olarak yapılan kümes hayvancılığı, son yıllarda büyük kentler çevresinde yoğunlaşmıştır. Beyaz et ve yumurta üretimini artırmak için özellikle Marmara ve Ege bölgelerinde modern tavuk çiftlikleri kurulmuştur.
Ülkemizde en fazla kümes hayvancılığı Marmara Bölgesi’nde yapılmaktadır. Son yıllarda Türkiye’nin bu alandaki ihracatı da artmıştır.
İpek Böcekçiliği: Ülkemizde ipek böcekçiliği özellikle de dut ağaçlarının fazla olduğu Marmara Bölgesi‘nde yapılmaktadır.
Arıcılık: Türkiye, iklim ve bitki çeşitliliğinden dolayı arıcılığa oldukça elverişlidir. Ancak çiçekli bitkiler ve çam ağaçları fazla olduğu için en fazla bal, Ege Bölgesi‘nde üretilir.
Balıkçılık: Yurdumuzun üç tarafı denizlerle çevrili olduğu hâlde balıkçılık faaliyetleri yeteri kadar gelişmemiştir. Türkiye’de balıkçılık en fazla Karadeniz Bölgesi‘nde yapılır.
Akarsu ve göllerimizin olduğu yerlerde ise tatlı su balıkçılığı yapılmaktadır.
