Nüfusu 10 000’den fazla olan yerleşmeler ya da çalışan nüfusunun yarıdan fazlası tarım dışı sektörlerle uğraşan yerleşmeler kent (şehir) olarak adlandırılır. Şehir yerleşmeleri nüfuslarının fazlalığı, kapladıkları alanın genişliği ve ekonomik faaliyetlerin çeşitliliğiyle kır yerleşmelerinden ayrılır.
Kent yerleşmelerini kır yerleşmelerinden ayıran en önemli faktör, birden fazla fonksiyonun bir merkezde yürütülmesi ve bunun verdiği olanaklarla, insanların geçimlerini farklı kaynaklardan temin etmeleridir. Kent yerleşmelerinde genel olarak sanayi, madencilik, ticaret, ulaşım, bankacılık, kamu hizmetleri ve turizm gibi faaliyetler ön plandadır. İş bölümü kırsal yerleşmelere göre daha belirgindir. İş olanakları daha fazladır.
Kent yerleşmelerinde tarım dışı faaliyetlerin ve fonksiyonların devreye girmesi ile bir taraftan daha fazla insan toplanırken, diğer taraftan da yerleşme yapısı değişmeye başlamıştır. Kentler genel olarak nüfus miktarına ve sahip oldukları fonksiyonlarına göre sınıflandırılmaktadır.
- Nüfusu 100 000’den az olan kentler küçük kent
- Nüfusu 100 001 – 500 000 arasında olanlar orta büyüklükteki kent
- Nüfusu 500 001 – 1 000 000 arasında olanlar büyük kent
- Nüfusu 1 000 001 – 10 000 000 arasında olanlar metropoliten kent
- Nüfusu 10 000 000’dan fazla olanlar mega kent olarak adlandırılır.
Yerleşmelerin kendine ait özellikleri, o yerleşmenin fonksiyonunu oluşturmaktadır. şehirlerin fonksiyonları üç ana başlık altında toplanabilir. Bunlar; ekonomik, kültürel, idari ve askeri fonksiyonlardır.
- Sanayi, tarım, ticaret, turizm, madencilik, ulaşım ekonomik fonksiyonları oluşturur.
- Eğitim, sanat ve dini özellikler kültürel fonksiyonları oluşturur.
- Savunma ve yönetim özellikleri idari ve askerî fonksiyonları oluşturur.
Bir şehirde yukarıdaki fonksiyonlardan birkaçı ya da çoğu bulunabilir. Örneğin, sanayinin geliştiği bir şehirde, aynı zamanda ticari faaliyetler de gelişmiştir. Çünkü ekonomik faaliyetler birbiriyle ilişkilidir. Şehirler genellikle hakim olan fonksiyon ya da fonksiyonlarıyla anılmaktadır.