SAMİHA AYVERDİ (1905—1993)
Romanlarının yapısını geçmiş-şimdi çatışması üzerine kurmuştur.
Batılılaşma ile birlikte meydana gelen uygarlık değişimini ve bu değişimin toplumda ve özellikle aile içinde sebep olduğu sorunları, çözülmeleri roman kişilerinin iç dünyalarından takip ederek romanlaştırır.
Eski İstanbul kültürünü işleyen yazarlardandır.
Geleneksel konak, köşk ve yalılar yapıtlarında önemli yer tutar.
Romanlarında tasavvufi mesajlar, şeyh, tekke, tarikat, cami, cemaat gibi dinsel ögeler önemli yer tutar, bu ögelerin odak noktasını aşk oluşturur.
Din ve tasavvufa eserlerinde özellikle yer vermiştir.
Romanlarının düşünce temellerini Kenan Rifai’nin her şeyi ilahi aşkla açıkladığı görüşler üzerine oturtmuştur.
Eserleri
— Roman: Aşk Bu imiş, Batmayan Gün, Mabette Bir Gece, Ateş Ağacı, Yaşayan Ölü, İnsan ve Şeytan, Son Menzil, Yolcu Nereye Gidiyorsun, Mesihpaşa İmamı, İbrahim Efendi Konağı, Bir Dünyadan Bir Dünyaya
— Deneme: Yusufçuk, Hancı
— Diğer Eserler: İstanbul Geceleri, Edebi ve Manevi Dünyası İçinde Fatih, Boğaziçi’nde Tarih, Misyonerlik Karşısında Türkiye, Türk Tarihinde Osmanlı Asırları, Kölelikten Efendiliğe, Abide Şahsiyetler, Hatıralarla Baş Başa
