HİLMİ YAVUZ (1936 – …)
İkinci Yeni anlayışı ile şiire başlayan Hilmi Yavuz, zamanla özgün bir şiir anlayışına ulaşmıştır. Kültürlü, Türk şiirini iyi bilen bir şair olan Hilmi Yavuz, divan şiirinden çeşitli alıntılar yapmış, divan şiirinden yararlanmıştır.
Gelenekten basmakalıp biçimde yararlanmamış, geleneği modern şiirin serbestliğiyle kullanmıştır.
Şiirlerini özellikle “benzetme” ve “eğretileme” (istiare) söz sanatlarından yararlanarak kurmuştur.
Bazı eleştirmenler tarafından “çağdaş gelenekçi” olarak nitelendirilmiştir.
Şiirlerinin muhteva ve imajlarında Doğu kültüründen, klasik şiir ve kültüründen, yakın dönem şairlerden pek çok unsur vardır. Bu unsurlar ile dili ve sesi kullanmada başarılıdır.
“Taormina”, “Fehmi K.’nın Acayip Serüvenleri” ve “Kuyu” adlı anlatılarında postmodern anlatım tekniklerini kullanmıştır.
Eserleri
— Şiir: Bakış Kuşu, Bedrettin Üzerine Şiirler, Doğu Şiirleri, Yaz Şiirleri, Gizemli Şiirler, Zaman Şiirleri, Söylen Şiirleri, Ayna Şiirleri, Çöl Şiirleri, Akşam Şiirleri, Yolculuk Şiirleri, Hurufi Şiirler, Hüzün ki En Yakışandır Bize (toplu şiirler I), Erguvan Sözler (toplu şiirler II), Kayboluş Şiirleri, Gülün Ustası Yoktur, Büyü’sün Yaz-Toplu Şiirler 1969-2007, Yara Şiirleri
— Anı: Ceviz Sandıktaki Anılar
— Anlatı: Taormina, Fehmi K.’nın Acayip Serüvenleri, Kuyu
