Türkiye’de Çalı Formasyonları
Akdeniz ikliminin görüldüğü özellikle Akdeniz, Ege ve Güney Marmara kıyı kuşağında kısa bodur, yıl boyunca yeşil kalıp yaprağını dökmeyen ağaçcıklar ve çalılar maki bitki toplulukları olarak bilinir. Makiler daha çok kızılçam ormanlarının tahrip edildiği yerlerde yayılmışlardır. Akdeniz kıyı kuşağında 0 – 800 m’ye kadar görülen makilerin en tanıdığı bitki türleri; yabani zeytin, zakkum, keçiboynuzu, defne, koca yemiş, sakız ve akçakesmedir. Makilerin yükselti üst sınırı Ege’de 0 – 600 m’ye Marmara’da ise 0 – 400 m’ye, kadar görülür. Bunun sebebi sıcaklık enlem ilişkisidir.
Ege kıyılarında dağların kıyıya dik olarak uzanıyor olması kıyıdan 200 — 250 kilometre içerlere kadar makilerin sokulabilmesini sağlar. Bu aynı zamanda Akdeniz ikliminin geniş alana yayılması anlamına gelir.
Makiler, yaz kuraklığına dayanıklı ve her mevsim yeşil kalabilen meşin yapraklı ve yapraklarının üstü çok yerde parlak olan bitkilerdir.
Garig: Maki bitkilerinin doğal veya beşerî yollardan tahrip edilmesi sonucunda ortaya çıkan bodur çalılara garig veya frigana denilmektedir. Diz boyundaki (50 – 70 cm) dikenli çalılardan oluşan bu bitki topluluğunun tanıtıcı türleri süpürge çalısı, yasemin, funda, lavanta çiçeği ve ladendir. Psödomaki: Karadeniz kıyı kuşağında 0 – 400 m yükselti basamağındaki ormanların tahrip edilmesi sonucunda oluşan çalı topluluğuna yalancı maki anlamında psödomaki denir. Bu bitki topluluğunda yabani erik, taflan, şimşir, yabani fındık, kızılcık ve orman 9′ ü başlıcalarıdır.
