Toplumcu Gerçekçi Hikâyeler
Sabahattin Ali ve Sadri Ertem’in eserleriyle ortaya çıkmıştır. Anadolu köy ve kasabalarının sorunlarını anlatmışlardır. 1930’ların sonunda Kemal Bilbaşar ve Samim Kocagöz gibi yazarlarla alanını genişletmiştir. Yazarlar köylerdeki toprak kavgaları, ağa-köylü, zengin-fakir, güçlü-güçsüz, öğretmen – imam çatışması, köyden kente göç ve sonuçları, dar gelirlinin sorunları ve geçim mücadelesi gibi konuları işlemişlerdir.
Yazarlar realizm ve natüralizm akımlarının etkisinde kalmışlar, yapıtlarını konuşma diliyle yazmış, kahramanlarını bölgesel ağızlarına göre konuşturmuşlardır.
- Marksist ve sosyalist ideolojiden etkilenir.
- Yazarlar görüşlerini toplumla paylaşabilmek, halkı aydınlatmak için eserleri araç olarak kullanır.
- Halkı aydınlatmak düşüncesiyle belirli bölgeler özellikle konu edilir.
- Yurt gerçeklerini anlatmak, edebiyatçının sosyal bir sorumluluğu olarak değerlendirilir.
- Anadolu coğrafyası, halkın sorunları, köy hayatı, köylülerin sorunları ele alınır.
- Büyük şehirlere göçün ortaya çıkardığı problemler ve sosyalizm üzerinde durulur.
- Gündemdeki sosyal olaylara ve toplumsal sorunlara yoğunlaşılır. Konuşma dili kullanılır, kahramanları bölgesel ağızlarına göre konuşturulur.
- Kişiler iç ve dış yönleriyle tasvir edilir.
- Anlatımda yer yer aksaklık görülür.
- Hikayelerde sağlam bir kurgu görülmez.
- Olaylar ve kişiler bir düşünceyi doğrulamak veya haklı göstermek üzere düzenlenir.
- Sanat toplum içindir, anlayışı egemen olur.
- Toplum sorunlarına çözüm önerileri sunulur.
Toplumcu Gerçekçi yazarlar: Sadri Ertem, Sabahattin Ali, Fakir Baykurt, Kemal Tahir, Yaşar Kemal, Orhan Kemal, Kemal Bilbaşar, Samim Kocagöz, Faik Baysal, Aziz Nesin, Dursun Akçam, Cahit Irgat, Cevdet Kudret, Halikarnas Balıkçısı…
