KEMAL BİLBAŞAR (1910-1983)
Hikâyelerinin konularını, genellikle (Bartın ve çevresi) ve Batı Anadolu (İzmir ve çevresi) kasabalarından almıştır.
Refik Halit’in başlattığı memleket hikâyeciliğini devam ettiren yazar, hicve dayalı, sert bir gerçekçilik anlayışını benimsemiştir.
Konularını Anadolu halkının inanç, gelenek, töre ve adetlerinden alır.
Kendisini halk yazarı kabul eder ve sistemin halkı koruması gerektiğini belirtir.
Bütün romanlarında ezen-ezilen arasındaki çatışmayı işler.
Eserleri
— Roman: Denizin Çağırışı, Ay Tutulduğu Gece, Cemo, Memo, Yeşil Gölge, Yonca Kız, Başka Olur Ağaların Düğünü, Kölelik Dönemeci, Bedoş, Zühre Ninem, Kıbrıs Ateşler İçinde
— Hikâye: Cevizli Bahçe, Pembe Kurt, Pazarlık, Irgatların Öfkesi, Anadolu’dan Hikâyeler, Üç Buutlu Hikâyeler
Cemo (1966) ve Memo (1970): Atatürk döneminde Doğu ve Güneydoğu’da özellikle de Tunceli’de —o dönemdeki adıyla Dersim’de kronik bir toplumsal yara halini almış olan ağalık düzenini, yakın tarihimizin en tartışmalı konularından biri olan Şeyh Sait İsyanı’nı ve Cemo, Memo ve Senem adlı gençlerin aşk ilişkilerini konu edinmektedir.
