İHSAN OKTAY ANAR (1960-…)
Felsefeyi edebiyata sokan ve felsefi temalara yer veren yazar, hem kurgu hem de felsefi söylemleriyle dikkat çeken romanlar yazmıştır.
Romanları kimi zaman polisiye, kimi zaman felsefi, kimi zaman tarihsel ama daha çok üstkurmaca niteliği taşır.
Tarihsel bir zemine oturttuğu romanlarında, tarihte yaşanmış bir olay ve tarihsel sorunları ele almaz.
Romanlarındaki kişiler tarihte yaşamış kişiler değil, kurmaca kişilerdir.
Eserleri
— Roman: Puslu Kıtalar Atlası, Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri, Kitabü’l-Hiyel, Amât, Suskunlar, Yedinci Gün, Galiz Kahraman
Puslu Kıtalar Atlası (1995): Roman, 17. yüzyıl Konstantiniye’sinde yaşayan bir ihtiyarı anlatır. Düş gücü zengin bu ihtiyar, kendi iç dünyasına bir yolculuğa çıkar ve düşlerinde bulduğu gerçekliği Puslu Kıtalar Atlası adlı kitapta anlatır. Yazmış olduğu bu kitabı, savaşa gitmek üzere olan oğluna emanet eder. Siyah bir sikke bulduktan sonra pek çok serüvene sürüklenen ihtiyarın oğlu, sonunda Puslu Kıtalar Atlası adlı kitabı okur ve burada anlatılan olayların kendi başından geçmiş olaylar olduğunu anlar.
Efrasiyab’ın Hikâyeleri (1998): Roman, Ölüm ile Cezzar Dede’nin birbirlerine belli temalar üzerine anlattıkları hikâyelere dayanır. Pek çok hikâyeyi içerisinde barındırdığı için eser, kişi sayısı bakımından zengindir. Ölüm ve Cezzar Dede, birbirlerine hikâyeler anlatarak yazarın diğer romanlarında adı geçen Uzun İhsan Efendi’yi ararlar. Romanın sonunda ise Ölüm ile Cezzar Dede’nin birbirlerine anlattığı hikâyeler bitmiş, Uzun İhsan’ın canını alma vakti gelmiştir. Ancak Ölüm, Uzun İhsan’ın canını bağışlar. Çünkü Ölüm’ün kız kardeşi Uyku, Uzun İhsan’a yardım etmiştir. Cezzar Dede ise torunları sayesinde Ölüm ile yapmış olduğu anlaşmayı kazanır ve yaşamaya devam eder.
