İnsanların ve diğer canlıların yaşamları boyunca ilişkilerini sürdürdükleri ve karşılıklı olarak etkileşim içinde bulundukları doğal, sosyal, ekonomik ve kültürel ortama çevre adı verilir. İnsanlar, yaşadıkları çevreye uyum sağlarken aynı zamanda çevreyi ihtiyaçları doğrultusunda değiştirmektedir.
19. yüzyılda başlayan sanayileşme sürecinde; ham madde ihtiyacının artması, şehirlerin oluşması, nüfusun artması, farklı ekonomik etkinliklerin ortaya çıkması gibi nedenlerle doğadan daha fazla yararlanılmaya başlanmıştır. Bunun yanında insan, birçok doğal olumsuzluğa çözümler bularak çevreyi şekillendirmiştir.
Doğal çevreden yararlanma biçimlerine şu örnekler verilebilir;
Artan nüfusun besin ihtiyacını karşılamada mevcut tarım alanları yetersiz kalmış ve tarım arazisi kazanmak için doğal çevre değiştirilmiştir. (Orman arazisinde tarla yeri açılmış, bataklıklar kurutulmuş, meralar tarla haline dönüştürülmüştür.)
Yazları kurak olan yörelerdeki akarsular üzerinde barajlar kurulmuş ve sulama kanalları yapılmıştır. Bu durum kurak ve yarı kurak arazilerde tarım yapmayı kolaylaştırmıştır.
Kağıt, mobilya ve kereste ihtiyacını karşılamak amacıyla ormanlardan yararlanılmıştır.
Kara ve demir yolu ulaşımı için dağlık arazilerde vadi tabanlarından, doğal geçitlerden ve kıyı düzlüklerinden yararlanılmış, geçit vermeyen yerlerde tünel, köprü ve viyadükler yapılarak ulaşım kolaylaştırılmıştır.
Şehirlerin yatay yönde büyümesiyle sanayiye ayrılan alanlar daralmış ve bunun sonucunda hem kıyı kuşağı hem de tarım arazileri üzerinde yeni sanayi tesisleri kurulmuştur.
Dağlık ve karasal bölgelerde kış turizmi, yaz sıcaklıkları ve doğal güzellikleri fazla olan kıyılarda deniz turizmi, deprem kuşakları üzerindeki kaplıca sahalarında sağlık turizmi ve yatak eğimi fazla, debisi yüksek akarsular üzerinde su sporları gelişmiştir.
