HASAN ALİ TOPTAŞ (1958-…)
Yaşamı yazmakla eş tutan Toptaş, postmodern anlayışla eserler yazmış, “postmodern bir modernist” olarak tanımlanmıştır.
Eserlerinde, genel olarak meddah hikâyeleriyle romans anlatılı halk hikâyelerini kaynaştırarak gelenek ile postmoderni kurma yoluna gitmiştir.
“Türk edebiyatının Kafka’sı’ı olarak adlandırılır.
Eserleri
— Roman: Sonsuzluğa Nokta, Gölgesizler, Kayıp Hayaller Kitabı, Bin Hüzünlü Haz, Uykuların Doğusu, Heba, Kuşlar Yasına Gider
— Hikâye: Bir Gülüşün Kimliği, Yoklar Fısıltısı, Ölü Zaman Gezginleri
NAZLI ERAY (1950-…)
Fantastik hikâyeleriyle dikkat çekmiş ancak düş dünyasından hiç çıkmamıştır.
Edebiyatımızda, “fantastik gerçekçilik” anlayışının temsilcilerindendir.
Hikâyelerinde gerçekle gerçeküstü arasında köprüler kurmuş ve masalsı ögelere yer vermiştir.
Eserlerinde, mutluluğu sığındığı düşler âleminde aramaya çalışan mutsuz kadını anlatır.
Eserleri
— Hikâye: Ah Bayım Ah, Geceyi Tanıdım, Kız Öpme Kuyruğu, Hazır Dünya, Eski Gece Parçaları, Yoldan Geçen Hikayeler, Aşk Artık Burada Oturmuyor, Kuş Kafesindeki Tenor
— Roman: Pasifik Günleri, Orphee, Arzu Sapağında İnecek Var, Ay Falcısı, Yıldızlar Mektuplar Yazar, Uyku İstasyonu, Aşık Papağan Barı, İmparator Çay Bahçesi, Elyazması Rüyalar, Ayışığı Sofrası, Aşkı Giyinen Adam, Sis Kelebekleri, Farklı Rüyalar Sokağı, Kayıp Gölgeler Kenti
