9. Sınıf Söz Sanatları Test 2

Soru 2 / 15

🎓 9. Sınıf Söz Sanatları Test 2 - Ders Notu ve İpuçları 📚

Merhaba sevgili 9. sınıf öğrencileri! Bu ders notu, "Söz Sanatları Test 2"deki soruları temel alarak hazırlanan, şiir ve düz yazıda anlamı güçlendiren, anlatımı zenginleştiren edebi sanatları kapsamlı bir şekilde tekrar etmenizi sağlayacak bir rehberdir. Bu notlarla, Teşbih, İstiare, Mecazımürsel, Teşhis, İntak, Mübalağa, Kinaye, Tevriye, Hüsnütalil, Telmih, Tenasüp, Tezat, Tecahülüarif, Tekrir, Nida, İrsalimesel gibi temel söz sanatlarını ve mecazlı anlatımın inceliklerini kolayca öğrenecek, sınavlara daha confidently hazırlanacaksınız.

🌟 Söz Sanatları Detaylı Anlatım 🌟

  • Teşbih (Benzetme) 🌟
    • Tanım: İki farklı varlık veya kavram arasında, ortak bir özellikten yola çıkarak yapılan karşılaştırmadır. Zayıf olan güçlü olana benzetilir.
    • Ögeler:
      • Benzeyen: Zayıf olan, benzetilen.
      • Kendisine Benzetilen: Güçlü olan, benzetme yapılan.
      • Benzetme Yönü: Ortak özellik.
      • Benzetme Edatı: (gibi, sanki, misali, kadar, adeta vb.)
    • Örnek: "Gözlerin, bir çığlık gibi yaralı haykırış." (Gözler benzeyen, çığlık kendisine benzetilen, yaralı haykırış benzetme yönü, gibi benzetme edatı.)
    • 💡 İpucu: "Gibi", "sanki", "misali", "adeta" gibi edatlara dikkat et! Bu edatlar genellikle teşbihin habercisidir.
  • İstiare (Eğretileme) 🎭
    • Tanım: Teşbihin temel ögelerinden sadece birinin kullanılmasıyla yapılan benzetmedir.
    • Açık İstiare: Sadece kendisine benzetilenin bulunduğu istiare. (Örn: "Aslanlarımız cephede kükredi." - Askerler aslana benzetilmiş, askerler söylenmemiş.)
    • Kapalı İstiare: Sadece benzeyenin bulunduğu istiare. (Örn: "Bir hilal uğruna ne güneşler batıyor." - Güneşler, şehitlere benzetilmiş, şehitler söylenmemiş.)
    • ⚠️ Dikkat: İstiarede benzetme edatı kullanılmaz.
  • Mecazımürsel (Ad Aktarması) 🔗
    • Tanım: Bir sözcüğün, ilgili olduğu başka bir sözcüğün yerine benzetme amacı gütmeden kullanılmasıdır.
    • İlişki Çeşitleri: Parça-bütün, iç-dış, yazar-eser, yer-insan, sebep-sonuç vb.
    • Örnek: "Bütün şehir onu bekliyor." (Şehir değil, şehirdeki insanlar kastediliyor.) "Sobayı yaktık." (Soba değil, içindeki odun/kömür yakılır.)
    • 💡 İpucu: Sözcüğün gerçek anlamıyla kullanılamadığı, ancak aralarında mantıksal bir ilişki olan durumlara odaklan.
  • Teşhis (Kişileştirme) 🧑‍🤝‍🌳
    • Tanım: İnsan dışındaki canlı veya cansız varlıklara insana özgü özellikler yüklemedir.
    • Örnek: "Rüzgar fısıldıyor sırlarını." (Rüzgarın fısıldaması insana özgü bir eylem.)
    • ⚠️ Dikkat: Teşhisin olduğu her yerde genellikle intak (konuşturma) da olabilir, ancak her teşhiste intak olmak zorunda değildir.
  • İntak (Konuşturma) 🗣️
    • Tanım: İnsan dışındaki varlıkları konuşturma sanatıdır.
    • Örnek: "Deniz, 'Gel, beni dinle!' dedi."
    • 💡 İpucu: İntak, teşhisin bir ileri aşamasıdır. Konuşma çizgisi veya tırnak içinde verilen ifadeler intaka işaret edebilir.
  • Mübalağa (Abartma) 🚀
    • Tanım: Bir niteliği veya durumu olduğundan çok daha büyük veya çok daha küçük göstermektir.
    • Örnek: "Kızları TYT'den o kadar yüksek puan almış ki yarısını seneye kullanacakmış." (Puanın yarısını seneye kullanmak imkansız, abartma var.) "Bir ah çeksem dağı taşı eritir."
  • Kinaye (İğneleme / Hem Gerçek Hem Mecaz Anlam) 😉
    • Tanım: Bir sözcüğün veya ifadenin hem gerçek hem de mecaz anlama gelecek şekilde kullanılması, ancak asıl kastedilenin mecaz anlam olmasıdır. Genellikle iğneleme amacı taşır.
    • Örnek: "Nerde bir gül bilse etrafı diken." (Gül ve diken hem gerçek bitkiler hem de güzellik ve zorluk anlamında kullanılmış, asıl kastedilen mecaz anlam.)
    • ⚠️ Dikkat: Tevriye'den farkı, kinayede asıl kastedilenin mecaz anlam olmasıdır.
  • Tevriye (İki Anlamlılık) ↔️
    • Tanım: Bir sözcüğün hem uzak hem de yakın iki gerçek anlamını düşündürecek şekilde kullanılması, ancak asıl kastedilenin uzak anlam olmasıdır.
    • Örnek: "Bu kadar letafet çünkü sende var / Beyaz gerdanında bir de ben gerek." ("Ben" hem şahıs zamiri hem de vücuttaki leke anlamında kullanılmış, uzak anlamı kastedilmiş.)
    • ⚠️ Dikkat: Kinaye'den farkı, tevriyede iki anlamın da gerçek olması ve asıl kastedilenin uzak anlam olmasıdır.
  • Hüsnütalil (Güzel Neden Bulma)
    • Tanım: Bir olayın gerçek nedenini bırakıp, olayı daha güzel veya şiirsel bir nedene bağlama sanatıdır.
    • Örnek: "Gün senin için doğuyor senin için." (Güneşin doğuşunun gerçek nedeni yerine, sevilen kişi için doğduğu söylenmiş.) "Sen geldin diye bahar geldi."
  • Telmih (Anımsatma) 📜
    • Tanım: Geçmişte yaşanmış önemli bir olayı, kişiyi, efsaneyi veya hikayeyi hatırlatma sanatıdır.
    • Örnek: "Nuh tufanı" veya "Kerem misali" gibi ifadelerle bilinen hikayelere gönderme yapılır.
    • 💡 İpucu: Genellikle özel isimler veya bilinen olaylarla ilgili anahtar kelimeler içerir.
  • Tenasüp (Uygunluk) 🤝
    • Tanım: Anlamca birbiriyle ilgili sözcüklerin bir arada kullanılmasıdır.
    • Örnek: "Gül, bülbül, bahar" veya "Nuh, tufan, gemi, zevrak" gibi kelimelerin aynı dizede bulunması. "Bir demet çiçeksin, rengarenksin / Hem gülsün hem gülşensin / Itrın var, karanfilin var hem nergissin." (Çiçek, gül, karanfil, nergis gibi ilgili kelimeler bir arada.)
  • Tezat (Karşıtlık) ☯️
    • Tanım: Anlamca birbirine zıt kavramların veya durumların bir arada kullanılmasıdır.
    • Örnek: "Ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz." (Ağlamak ve gülmek zıt kavramlar.) "Güneş topla benim için / Geceleyin gökyüzünden canım." (Güneş ve gece zıt kavramlar.)
  • Tecahülüarif (Bilmezden Gelme)
    • Tanım: Bilinen bir şeyi bilmezden gelerek, soru sorar gibi yapma sanatıdır. Amaç, anlatıma güç katmaktır.
    • Örnek: "Şu karşıki dağda kar var mıdır, yok mudur?" (Kar olduğu bilinir ama sorulur.) "Yiğit belli değil, mert belli değil / Deva belli değil, dert belli değil." (Her şeyin belirsiz olduğu bilindiği halde, soru sorar gibi bir ifade.)
  • Tekrir (Tekrarlama) 🔁
    • Tanım: Anlatıma güç katmak veya vurguyu artırmak amacıyla bir sözcüğün veya söz öbeğinin tekrar edilmesidir.
    • Örnek: "Belli değil, belli değil..." gibi tekrarlar.
  • Nida (Seslenme) 📢
    • Tanım: Şiirde veya düz yazıda bir kişiye, varlığa veya kavrama seslenme sanatıdır. Genellikle "Ey, hey, ah, of" gibi ünlemlerle yapılır.
    • Örnek: "Ey şimdi köyünden pek çok uzakta / Ey şimdi bir
  • Cevaplanan
  • Aktif
  • Boş