Zihniyet: Bu şiir anlayışında sanayileşme ve kapitalist ekonomideki büyüme etkisini göstermiş; şairler, toplumsal gerçekleri devrimci bir yaklaşımla yansıtmayı amaçlamışlardır. Sanatçılar işçilerin ve kırsal kesim insanının sıkıntılarını, yaşam koşullarını somut şekilde yansıtmaya çalışmışlardır. Bu şiirin en önemli özelliği geniş kitlelere seslenerek onları bilinçlendirmek ve harekete geçirmektir.
Dil: Toplumsal kitlelere seslenmeyi amaçlayan bu anlayıştaki şairler dili daha çok alıcıyı harekete geçirme ve toplumsal işleviyle kullanmışlardır. Okuyucuya iletmek istedikleri mesajı doğal, ahenkli, anlaşılır bir tarzla söylev uslubundan da yararlanarak vermeye çalışmışlardır. Bazı şiirlerde ise özgün imgelerin varlığı göze çarpar.
Ahenk: Toplumcu şiirde vezin söz konusu olmadığı halde ritim kendini hemen belli eder; ahenk, tekrarlanan sözcük ve mısralarla sağlanır.
Tema: Bu şiir anlayışında ele alınan temalar emek, özgürlük, başkaldırı, sömürü , direniş… olarak sıralanabilir. Ayrıca insan sevgisi, aşk ve özlem temalarına da yer verilmiştir.
Yapı: Serbest nazımın en güzel örneklerinin yansıtıldığı bu dönemde şiirlerde mısraların uzunlu kısalı merdiven basamakları gibi sıralandığı göze çarpmaktadır.
